Қанатсыз құс болмайтыны секілді русыз қазақ болмайды. Өкініштісі, біз ру деген киелі ұғымды рушылдық деген дертпен ауыстырып алған ел болып тұрмыз. Ру рушылдыққа айналып кетті. Әйтпесе ру қашан жаман болыпты?! Мәселен, ел болған соң ол елдің ішінде сөз ұстаған жақсысы да, бір аяқ асқа алғысыз жаманы да, байы мен бағланы да, отқа қарап отырған тас кедейі де кездеседі. Жақсылар – сол елдің абыройы! Керек болса төлқұжаты! Жамандар басыңды көтертпейді. Сыртта басыңды көтеріп жүргің келсе, алдымен жаманыңды тый! Міне, тәрбиенің көкесі!

Ту – мемлекеттің егемендік пен біртұтастықты білдіретін басты рәміздерінің бірі. Елдің елдігін танытатын басты құндылық. Сондықтан әрбір азамат рәміздерді құрметтеп ұстауға, оларға ұқыппен қарауға міндетті. Бұл туралы «Қазақстан Республикасындағы мемлекеттік рәміздер туралы» конституциялық заңының 13-бабында айқын көрсетілген. Сонымен қатар бекітілген стандарттарға сәйкес, рәміздерді жыртылған, кірленген, тозған қалпында қолдануға жол берілмейді. Себебі, ол – Тәуелсіздік нышандарын қастерлеудің алғышарттары. 

«Пәленше деген әкімнің ашынасы бар екен» дейтін әңгіме елді елең еткізбейтін болып барады. Алайда, ашынасы өзі басқарып отырған әкімдіктің аппаратында жұмыс істейтін болса, әңгіме басқа. Ұяты аздау, беті қалыңдау болса, нақсүйерінің билігін пайдаланып, ол әйел жан-жағына зәрін төгіп, әкімдік қызметкерлерін басынуға көшуі мүмкін. Сөйтіп, әкімдіктен де, әкімдіктегілерден де береке кетеді.

Бүгін редакциямызға Шардара қаласының бірнеше тұрғыны хабарласып, балаларының денсаулығына алаңдаулы екендіктерін жеткізді. Айтуларынша, балалары білім алып жатқан М.Горький атындағы мектепте былтыр туберкулез ауруына шалдығып, жұмыстан кеткен мұғалім, биыл осы мектепке қайтадан жұмысқа кіріп, лаборант ретінде қызмет етіп жүр екен.