Қанатсыз құс болмайтыны секілді русыз қазақ болмайды. Өкініштісі, біз ру деген киелі ұғымды рушылдық деген дертпен ауыстырып алған ел болып тұрмыз. Ру рушылдыққа айналып кетті. Әйтпесе ру қашан жаман болыпты?! Мәселен, ел болған соң ол елдің ішінде сөз ұстаған жақсысы да, бір аяқ асқа алғысыз жаманы да, байы мен бағланы да, отқа қарап отырған тас кедейі де кездеседі. Жақсылар – сол елдің абыройы! Керек болса төлқұжаты! Жамандар басыңды көтертпейді. Сыртта басыңды көтеріп жүргің келсе, алдымен жаманыңды тый! Міне, тәрбиенің көкесі!