Сонымен, бұл оқу жылы да тәмам. Ал әжептәуір уақыттан бері «капитансыз» жұмыс істеп жатқан ОҚО-ның Білім басқармасына жуық маңайда басшы тағайындалатын сияқты. Ұзынқұлақтың сөзіне сенсек, аталмыш лауазым жергілікті жоғары оқу орындарының бірінде ұзақ жылдардан бері еңбек етіп жүрген, «филология ғылымдарының докторы, профессор» атақ-дәрежесі бар бір кісіге нәсіп болады-мыс. Әйткенмен көпшіліктің көкейінде «Оның мемлекеттік қызметте «стажы» жоқ қой. Ол жағы қалай болар екен?» деген де сауалдың туындарын ішіміз сезеді.

«Ол кісінің басқармаға баратындай жөні де бар. КазГУ-де білім алған. Тәжірибесі жеткілікті. Бірақ проректорлыққа көтеріле алмай-ақ қойды. Білуімше, өңірдегі үлкен кісілердің бірі оның ректорына осыған байланысты құлаққағыс та жасады-ау. Алайда нәтиже болмай тұр ғой» дейді тағы бір желауыз.

Айтпақшы, «облыстың бас ұстазының креслосы «Өрлеу» біліктілікті арттыру ұлттық орталығындағы кадрлардың біріне бұйыруы ықтимал» деген де жорамал бар.    

ОҚО-ның Денсаулық сақтау басқармасының жанынан «Диагноз» деген тағы бір газет жарық көретін болыпты-мыс. Оны диагнозы белгілі жігіттер шығаратын көрінеді...

«ОҚО-ның 300 мыңнан астам халқы бар Мақтарал мен Сарыағаш аудандарының құрамынан бұрын біріктірілген аудандар бөлініп, өз алдына енші алып шығады екен» деген әңгіме тарағалы, «Тауықтың түсіне тары кіреді» демекші, шен-шекпеннің дәмін татып қалғаны бар, татсам ба деген дәмелілері бар, біраз жігіттердің есіл-дерті «Қайтсем сол аудандардың біріне әкім боламынға...» ауып жүрген көрінеді. Оның үстіне «Осы адамдар туралы пікір туғызып, үлкен кісілердің назарын аудара берейік әрі жұртшылықтың да құлағы үйрене берсін» деген пиғыл ма екен, жауырыншылар да қарап жатпай, үміткерлердің қатарын қалыңдатып, бірқатар азаматтардың атын атап, түсін түстей бастады. Арасында кеңесші болып жүрген, инспектор болып жүрген, тіпті «замәкім» болып жүрген ардақтылар да бар.

Бүгінгі қоғамда құрылыс саласына қатысты қым-қиғаш пікір көп. Соның басым бөлігі саладағы сапасыз істерді сынға алып жатады. Жұмыс болған соң кемшілік те қатар жүретініне түсіністікпен қараған жөн шығар, бірақ кейінгі кезде бітпей жатып құлап қалатын құрылыс нысандарының саны адам жаңылысатындай жағдайға жетті емес пе? Және бір байқағанымыз, тұрғын үй кешені құлап қалған кезде ғана дабыл қағылып, бұқараның назарын өзіне аударғаны болмаса мектеп, балабақша, аурухана сияқты әлеуметтік нысандардағы «ЧП-лар» онша айтыла бермейді.